Ivan Bunin Kobiety nigdy nie są tak silne, jak wtedy, gdy są uzbrojone w słabości

Ivan Bunin - pierwszy wśród rosyjskich pisarzy,który zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Jego opowieści i historie dotykają wielu społecznych i psychologicznych problemów, ale Bunin zdołał w szczególny sposób pisać o miłości. Zebraliśmy dla Was kilka cytatów, które ujawnią myśli pisarza i poety na temat doświadczeń kobiet i miłości.

• I tak bardzo cię kocham, że nie mam nic przyjemniejszego nawet w zapachu czapki, zapachu twojej głowy i twojej brzydkiej wody kolońskiej.
• Była tajemnicza, niezrozumiała dla mnie, dziwnabyły też nasze stosunki z nią - wciąż byliśmy bardzo blisko; a wszystko to bez końca utrzymywało mnie w niepodzielnym napięciu, w bolesnych oczekiwaniach - a jednocześnie byłem niewypowiedzianie szczęśliwy z każdą godziną spędzoną obok niej.
• Wszystko i wszyscy, których kochamy, jest naszą udręką, - czym jest wieczna lęk przed utratą bliskiej osoby!
• Nie ma nic trudniejszego niż rozpoznanie dobrego arbuza i przyzwoitej kobiety.
• Obawiam się, że staję się dla ciebie jak powietrze: nie możesz bez niego żyć, ale tego nie zauważysz. Czy to nie prawda? Mówisz, że to jest największa miłość. I wydaje mi się, że oznacza to, że jesteś teraz dla mnie sam.
• Kiedy ktoś, kogo kochasz, nikt nie zmusza cię do uwierzenia, że ​​ten, którego kochasz, nie może cię nie kochać.
• Ten, kto poślubia z miłości, ma dobre noce i złe dni.
• Są, brat, kobiece dusze, które wiecznie marnieją w jakimś smutnym pragnieniu miłości i które nikogo z tego nie kochają.
• Ale przecież przedmiot uroku nie jest ważny, ważne jest pragnienie, by zostać zaklętym.
• Piękna kobieta powinna zajmować drugąkrok; pierwszy należy do kobiety kochanej. Dokonuje tego kochanka naszego serca: zanim oddamy jej rachunek sobie, nasze serce stanie się niewolnikiem miłości na zawsze.
• Vanity wybiera, prawdziwa miłość nie wybiera.
• Kobieta, którą uwielbiamy za to, że dominuje w naszym marzeniu o ideale.
• Prawdopodobnie każdy z nas będzie miał szczególnie kochaną pamięć o miłości lub jakiś szczególnie ciężki grzech miłości.
• Pod różnymi pretekstami wpajałem jej jedno: żyj tylko dla mnie i dla mnie, nie pozbawiaj mnie mojej wolności, własnej woli, - kocham cię i za to będę kochać jeszcze więcej. Wydawało mi się, że tak bardzo ją kochałem, że mogłem zrobić wszystko, wszystko było wybaczalne.
• Miłość przynosi idealną postawę i światło w prozie życia codziennego, wzrusza szlachetne instynkty duszy i nie pozwala nam zostać ogarniętym przez wąski materializm i szorstki zwierzęcy egotyzm.
• Czy nie wiesz jeszcze, że siedemnaście i siedemdziesiąt jest równie kochanych? Czy nie zrozumiałeś jeszcze, że miłość i śmierć są ze sobą nierozerwalnie związane?