Co to jest "Opowieść ropuchy i róży"?

Fabuła pracy VM Garshin "Tales of a Toad and a Rose" jest dość prosta. Ale zanim zrozumiesz głębię myśli autora, warto powiedzieć, o czym jest "Opowieść ropuchy i róży".

Podsumowanie

Rzućmy okiem na podsumowanie. Ropucha i róża żyły w tym samym opuszczonym ogrodzie kwiatowym. Mały chłopiec bawił się w ogrodzie, ale teraz, gdy róża rozkwitła, leżał w łóżku i umierał. Negatywna ropucha w nocy polowała i leżała wśród kwiatów w ciągu dnia. Zapach jej pięknej róży zirytował i postanowiła go zjeść. Rosa bardzo się jej bała, ponieważ nie chciała tak umierać. I w chwili, gdy prawie dotarła do kwiatu, siostra chłopca poszła przeciąć różę, by dać jej chore dziecko. Dziewczyna rzuciła podstępną ropuchę. Chłopiec, wdychając zapach kwiatu, zmarł. Rose stała przy trumnie, a potem została wysuszona w książce.

Analiza bajek

Teraz spróbujmy dokonać krótkiej analizy tej bajki. Ropucha i róża to dwa przeciwieństwa: straszne i piękne. Leniwa i obrzydliwa ropucha, z nienawiścią do wszystkiego, co piękne i piękne, a róża jako ucieleśnienie dobra i radości, jest przykładem wiecznej walki dwóch przeciwieństw - dobra i zła.

Widzimy to ze sposobu, w jaki autor wybiera epitetydo opisu każdej bohaterki. Z różą łączy się wszystko piękne, wysublimowane, uduchowione. Ropucha reprezentuje przejaw niskiej jakości ludzkiej: lenistwo, głupotę, chciwość, wściekłość.

Zgodnie z autorską ideą baśni, zło nigdy nie istniejemoże podbić dobro, a piękno, zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne, ocali nasz świat pełen różnych ludzkich wad. Pomimo faktu, że pod koniec dzieła zarówno róża, jak i kochający kwiaty chłopiec umierają, ale ich odejście powoduje smutne i nieco jasne uczucia wśród czytelników, ponieważ oboje kochali piękne.

Ponadto śmierć kwiatu przyniosła ostatniąradość umierającego dziecka, rozjaśniła ostatnie chwile swojego życia. A róża sama się cieszyła, że ​​umarła, czyniąc dobrze, przede wszystkim bała się przyjąć śmierć od nikczemnej ropuchy, która nienawidziła jej całym swoim wnętrzem. I tylko za to możemy być wdzięczni pięknemu i szlachetnemu kwiatowi.

Tak więc ta krótka opowieść uczy czytelników, by dążyli do piękna i życzliwości, aby zignorowali i unikali zła we wszystkich jego przejawach, aby byli piękni nie tylko z zewnątrz, ale przede wszystkim z duszy.